جستجوی واژه در لغتنامه دهخدا
جستجوی معنی واژه به آفرید: (تعداد کل: 3)
به آفرید
[ب هْ فَ] (ن مف مرکب)نیکوآفریده. (فرهنگ فارسی معین).
به آفرید
[بِهْ فَ] (اِخ) ابن ماه فروردین. ایرانی، خراسانی (قرن اول و دوم هجری). وی در زمان ابومسلم خراسانی آیینی جدید آورد و مبنای آن همان دیانت زردشتی بود که با تعلیمات اسلامی مزج شده بود. کتاب مذهبی او بفارسی بود. او دستور داد پیروانش خورشید را پرستش کنند و هنگام...
به آفرید
[بِهْ فَ] (اِخ) به آفرین. نام خواهر اسفندیار. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس). نام خواهر اسفندیار، دختر گشتاسب :
چو پردخته شد از بزرگان سرای
برفتند به آفرید و همای.فردوسی.
ابا خواهر خویش به آفرید
بخون مژه هر دو رخ ناپدید.فردوسی.
چو پردخته شد از بزرگان سرای
برفتند به آفرید و همای.فردوسی.
ابا خواهر خویش به آفرید
بخون مژه هر دو رخ ناپدید.فردوسی.